انسان‌های غارنشین و استفاده از مسکن‌های طبیعی برای درد دندان

آیا می‌دانستید که انسان‌های غارنشین هم برای درمان دردهای دندانی خود از مسکن استفاده می‌کردند؟ این اطلاعات شگفت‌انگیز به تازگی از طریق کشف DNA موجود در پلاک دندان‌های نئاندرتال‌ها بدست آمده است. این یافته‌ها به پژوهشگران این امکان را داده تا دریچه‌ای جدید از تاریخچه تغذیه و رفتارهای تکاملی این گونه‌های منقرض‌شده به روی ما بگشایند.

یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی به تازگی پلاک‌های دندانی مربوط به چهار نئاندرتال را که قدمتی بین ۴۲ تا ۵۰ هزار سال دارند، در غارهای بلژیک و اسپانیا پیدا کرده‌اند. با بررسی این پلاک‌ها، شواهدی جالب در مورد رژیم غذایی و رفتارهای پزشکی این گونه‌ها پیدا شده است. آنطور که مشخص شده، نئاندرتال‌ها نه تنها از گیاهان و قارچ‌ها به عنوان غذا استفاده می‌کردند، بلکه از داروهای طبیعی برای تسکین دردهای جسمی خود بهره می‌بردند.

DNA استخراج‌شده از پلاک‌های دندانی این نئاندرتال‌ها اطلاعات بسیار جالبی در مورد رفتارهای غذایی و سلامتی آنها ارائه می‌دهد. بر اساس این تحقیقات، معلوم شد که ساکنان غارهای بلژیک بیشتر از گوشت حیواناتی همچون کرگدن و گوسفند تغذیه می‌کردند، در حالی که ساکنان غار ال سیدرون در اسپانیا رژیم غذایی گیاهخواری داشتند که شامل خزه‌ها، قارچ‌ها، دانه‌های کاج و پوست درخت بود. جالب اینجاست که هیچ مدرکی مبنی بر مصرف گوشت در این گروه یافت نشده است.

اما شگفتی اصلی در کشف یک نوع آبسه دندانی در فک یک نئاندرتال نهفته است. این فرد از درد شدید دندان رنج می‌برد و به نظر می‌رسد که برای کاهش درد خود از گیاه صنوبر استفاده کرده است. گیاه صنوبر حاوی سالیسیلیک اسید است، ماده‌ای که امروزه در داروهایی مانند آسپرین برای تسکین درد استفاده می‌شود. بنابراین، می‌توان گفت که نئاندرتال‌ها با مصرف این گیاه به نوعی مسکن طبیعی دسترسی داشته‌اند، مشابه استفاده ما از آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای ضد درد امروز.

این یافته‌ها نه تنها نشان‌دهنده پیچیدگی رفتارهای پزشکی انسان‌های اولیه است، بلکه به ما نشان می‌دهند که استفاده از منابع طبیعی برای تسکین درد و درمان بیماری‌ها در تاریخ انسان قدمت بسیار طولانی دارد. در واقع، انسان‌ها از هزاران سال پیش به قدرت طبیعت برای درمان بیماری‌ها و تسکین دردهایشان پی برده بودند.