ایمپلنت دندان چیست؟
ايمپلنت دندان يا فكسچر، يك جايگزيني براي ريشه دندان از دست رفته است كه به اندازه ريشه طبيعي دندان است. اين فكسچرها قطعاتي است كه به اندازه دندان‌هاي طبيعي ساخته مي‌شوند و بر روي ميناي دندان قرار مي‌گيرند. ايمپلنت دندان با استفاده از ابزارهاي بسيار دقيقي كنترل و ساخته مي‌شود.
ماده‌اي كه در ساخت ايمپلنت دندان به كار مي‌رود، تيتانيوم است كه در واقع يك فلز با كيفيت بسيار خوب است. جنس قطعات ايمپلنت دندان يا همان فكسچرها تيتانيوم است. با توجه به كاملاً سازگار بودن آن با بدن، هيچگونه واكنش آلرژيكي ايجاد نمي‌شود.
تيتانيوم مقاومت خوبي در برابر تركيبات اسيد و نمك، اكسيژن، و خصوصيت غيرمغناطيسي دارد و شرايط لازم و كافي را براي استفاده در ساختمان استخوان فك فراهم مي‌آورد. همچنين، بر روي سطح تيتانيومي ايمپلنت يا فكسچر، يك لايه محافظ وجود دارد كه اين سطح را در برابر تحليل و خوردگي محافظت مي‌كند. به علاوه، اين موارد باعث مي‌شود كه اين قطعه تيتانيومي به عنوان يك جسم خارجي شناخته نشود و با قرار دادن آن در استخوان فك بيماران، به راحتي با آن سازگار گردد.
ايمپلنت هاي ليزري داراي ميكروكانال هايي در گردن خود هستند. اين ميكروكانال ها با ليزر به صورت دقيق و بسيار حساب شده در اطراف آن قرار مي‌گيرند و در ساختار ايمپلنت شكل مي‌گيرند. اين ميكروكانال ها اتصالات لثه اي و چسبندگي فوق العاده را در اطراف ايمپلنت ايجاد مي‌كنند و بافت بيولوژيكي زنده را در اطراف ايمپلنت تقويت مي‌كنند.
در مورد ايمپلنت دندان، دو قسمت اصلي آن، فكسچر كه داخل استخوان فك قرار مي‌گيرد و اباتمنت كه بالاي لثه قرار مي‌گيرد، است. با توجه به توضيحات فوق، استفاده از ايمپلنت دندان يك راهكار مطمئن و موثر براي جايگزيني دندان‌هاي از دست رفته است.
مراحل کاشت ایمپلنت دندان
در مرحله اول و به هنگام جراحی، فیکسچر یا قطعه اصلی، درون استخوان فک قرار می‌گیرد. سپس روی فیکسچر، اباتمنت متصل می‌شود و بعد از آن روکش (پروتز ثابت) بر روی آن قرار می‌گیرد.
پس از انتخاب دندان مناسب، فیکسچر داخل دهان بیمار قرار می‌گیرد. نوع پروتزی که روی آن قرار می‌گیرد می‌تواند ثابت یا متحرک باشد.
انجام تمامی مراحل ایمپلنت حدود ۳-۲ ماه زمان می‌برد و بیمار بعد از انجام جراحی باید صبر کند تا استخوان در اطراف آن کامل شکل بگیرد.
مراحل کاشت ایمپلنت دندان به شرح زیر است:
1- بی‌حسی:
ابتدا بافت‌ها بی‌حس می‌شوند. کاشت ایمپلنت در حین جراحی انجام می‌شود و نیاز به برش بافت دارد. از بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی استفاده می‌شود و بیمار در طول جراحی کاملاً راحت است.
۲- برش لثه:
دسترسی به استخوان فک برای جایگذاری پیچ ایمپلنت انجام می‌شود. با ایجاد برش در لثه، دسترسی به استخوان فک فراهم می‌شود. استخوان مورد بررسی قرار می‌گیرد و در صورت نیاز، با استفاده از دریل دندانپزشکی تغییرات لازم انجام می‌شود.
۳- علامت‌گذاری:
تعیین موقعیت ایمپلنت بسیار حیاتی است. با استفاده از مته‌های مختلف، سوراخ‌های مناسب برای جایگذاری ایمپلنت در استخوان ایجاد می‌شود و محل کاملاً مشخص می‌شود.
۴- سوراخ‌کردن استخوان:
سوراخ‌هایی با قطر کمتر برای ایجاد پایگاه ایمپلنت در استخوان در سطح مورد نیاز ایجاد می‌شود. در این مرحله، از راهنمای پلاستیکی برای دقیق‌تر کردن موقعیت ایمپلنت استفاده می‌شود.
این مراحل با دقت و حرفه‌ایترین روش‌ها برای جایگذاری ایمپلنت دندان انجام می‌شوند، که نقش بسیار مهمی در موفقیت درمان دارند.
۵. ارزیابی جهت و راستای سوراخ اولیه:
در این مرحله، دندانپزشک با قرار دادن پین یا میله مدرج داخل سوراخ اولیه، جهت و راستای سوراخ را ارزیابی می‌کند. اگر انحرافی مشاهده شود، زاویه آن را اصلاح می‌کند تا به اندازه ایمپلنت برسد.
۶. تکمیل طول سوراخ استخوان:
در این مرحله، سوراخ تکمیل می‌شود و ابعاد آن به اندازه طول ایمپلنت می‌رسد. در هنگام دریل کردن، دقت به حرارت تولید شده و استفاده از سرم یا آب نمک برای خنک کردن استخوان حائز اهمیت است.
۷. ارزیابی سوراخ پیش از جایگذاری ایمپلنت:
پس از اتمام بخش اصلی جراحی، دندانپزشک مجدداً سوراخ را ارزیابی می‌کند و عمق، زوایا و راستای آن را بررسی می‌کند. در برخی موارد، از عکس پرتوی ایکس برای ارزیابی دقیق‌تر استفاده می‌شود.
۸. پهن کردن سوراخ استخوان:
در این مرحله، دندانپزشک با استفاده از مته‌های با قطر بزرگتر، سوراخ را به اندازه‌ای گشاده می‌کند که قطر آن با ایمپلنت همخوانی داشته باشد. اندازه ایمپلنت بر اساس میزان استخوان موجود و انتقال بار بهتر در نظر گرفته می‌شود.
۹. ارزیابی وضعیت سوراخ محل کاشت ایمپلنت:
پس از تکمیل سوراخ، دندانپزشک وضعیت آن را مجدداً بررسی می‌کند تا اطمینان حاصل شود که عمق و راستای آن مناسب است.
۱۰. رزوه دار کردن سوراخ استخوان:
دندانپزشک با استفاده از وسیله‌ای مانند قلاویز، رزوه‌هایی در سوراخ استخوان ایجاد می‌کند که به اندازه رزوه‌های ایمپلنت باشند. برخی ایمپلنت‌ها خود رزوه دارند و نیازی به این مرحله نیست.
۱۱. جای گذاری ایمپلنت:
در این مرحله، ایمپلنت در سوراخ استخوان قرار می‌گیرد، که می‌تواند به صورت دستی با آچار یا با استفاده از دریل دندانپزشکی صورت گیرد.
۱۲. بستن سوراخ ایمپلنت با پیچ درپوش:
در این مرحله آخر جراحی ایمپلنت، سوراخ ایمپلنت با استفاده از پیچ درپوش یا هیلینگ مخصوصی بسته می‌شود. دندانپزشک پیچ درپوش را بر روی ایمپلنت می‌گرداند تا ایمپلنت به‌طور کامل از محیط بیرونی محافظت شود. سپس بافت لثه که در ابتدای جراحی شکافته شده بود را به جای خود برمی‌گرداند و آن را بخیه می‌کند تا جوش بخورد. بعد از یک تا دو هفته، بخیه‌ها کشیده می‌شوند که این کار بدون درد انجام می‌شود.
به این ترتیب، عمل جراحی کاشت ایمپلنت به پایان می‌رسد.
